ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ
(θυμίαμα μάνναν)

Ελθέ μάκαρ Παιάν Τιτυοκτόνε Φοίβε Λυκορεύ
Μεμφίτ' αγλαότιμε ιήιε ολβιοδώτα
χρυσολύρη σπερμείε αρότριε Πύθιε Τιτάν
Γρύνειε Σμινθεύ Πυθοκτόνε Δελφικέ μάντι
άγριε φωσφόρε δαίμον εράσμιε κύδιμε κούρε
μουσαγέτα χοροποιέ εκηβόλε τοξοβέλεμνε
Βάκχιε και Διδυμεύ εκάεργε Λοξία αγνέ
Δήλιε άναξ πανδερκές έχων φαεσίμβροτον όμμα
χρυσοκόμα καθαράς φήμας χρησμούς τ' αναφαίνων
κλυθί μου ευχομένου λαών ύπερ εύφρονι θυμώι
τόνδε συ γαρ λεύσσεις τον απείριτον αιθέρα πάντα
γαίαν τ' ολβιόμοιρον ύπερθέ τε και δι' αμολγού
νυκτός εν ησυχίαισιν υπ' αστεροόμματον όρφνην
ρίζας νέρθε δέδορκας έχεις δε τε πείρατα κόσμου
παντός σοι δ' αρχή τε τελευτή τ' εστί μέλουσα
παντοθαλής συ δε πάντα πόλον κιθάρηι πολυκρέκτωι
αρμόζεις οτέ μεν νεάτης επί τέρματα βαίνων
άλλοτε δ' αυθ' υπάτην ποτέ Δώριον εις διάκοσμον
πάντα πόλον κιρνάς κρίνεις βιοθρέμμονα φύλα
αρμονίηι κεράσας παγκόσμιον ανδράσι μοίραν
μίξας χειμώνος θέρεος τ' ίσον αμφοτέροισιν
εις υπάτας χειμώνα θέρος νεάταις διακρίνας
Δώριον εις έαρος πολυηράτου ώριον άνθος
ένθεν επωνυμίην σε βροτοί κλήιζουσιν άνακτα
Πάνα θεόν δικέρωτ' ανέμων συρίγμαθ' ιέντα
ούνεκα παντός έχεις κόσμου σφραγίδα τυπώσιν
κλύθι μάκαρ σώζων μύστας ικετηρίδι φωνήι

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2008

Μαυρός Απόλλωνας ΙΙ

Γύρω από τον Απόλλωνα πλανιέται μια μυ­ρουδιά πτώματος, μια μυρουδιά θανατικού. Αυ­τό μαρτυρεί ο Πλούταρχος που υπήρξε αρχιε­ρέας του Απόλλωνα, δίνοντας μας, κατά τον ο­μηρικό ύμνο (9), την ετυμολογία του ονόματος "Πύθων", που το συνδέει με το ρήμα "πύθω" που σημαίνει "επιφέρω σήψη". Το πτώμα του τέρατος θα είχε βρωμίσει την ατμόσφαιρα στο μέρος που κατοικούσε ο θεός. Ίσως θα πρέπει να παραδεχ­θούμε επίσης, πως ο ατμός που "μέθαγε" την Πυ­θία, είχε μια μυρωδιά χαλασμένων αυγών. Γνω­ρίζουμε επίσης το ρόλο του Απόλλωνα στη διά­δοση της πανώλης και των επιδημιών, όπως μαρτυρείτε από τον Σοφοκλή, στην αρχή του βα­σιλέα Οιδίποδα. Ο συσχετισμός του μαύρου χρώ­ματος με τη μυρωδιά της σήψης, παρέμεινε μέχρι στους αλχημιστές του 17ου αιώνα όπως επίσης και στο σονέτο των Φωνηέντων του Rimbaud, ό­που το μαύρο "Α" θυμίζει τις απαίσιες δυσωδίες που γύρω τους τριγυρίζουν μύγες, οι οποίες σί­γουρα δεν είναι εύθραυστες μελισσούλες.
Στην Ελληνική μυθολογία η κρεατόμυγα, που έχει χρώμα μαύρο - μπλε, είναι ο δαίμονας Ευρύνομος, που έχει επίσης σχέσεις με τον Απόλλω­να, όπως οι Ερινύες, που μένουν κάτω από τη γη και τσιμπάνε με το κεντρί τους.
Γνωρίζουμε, ότι ο Απόλλωνας δεν είχε κανο­νική σύζυγο. Αλλά οι φευγαλέοι έρωτες του -θεού είναι σχεδόν πάντα τραγικοί και πένθιμοι, όπως το δείχνουν οι πάμπολλες ιστορίες, που περιγρά­φονται λεπτομερώς από τον Οβίδιο στις Μετα­μορφώσεις. Ήταν επικίνδυνο τόσο για τις νέες κοπέλες, όσο και για τους νέους, μια και ο θεός δεν περιφρονούσε ούτε τις μεν, ούτε τους δε, να αγαπηθούν από τον Απόλλωνα.

6 σχόλια:

zero είπε...

Εε... ναι ενταξει, ολα αυτα ειναι καταπληκτικα.
Εμενα μου αρεσουν πολυ ολα αυτα.

Skouliki είπε...

και εμενα μου αρεσουν πολυ

καλημερααααααααα

Penthesila είπε...

....ζερο εγω εχω λατρεια σ ολα αυτα καλωσηρθες και εδω καλημερα
....σκουλικι καλωσηρθες καλημερα

zero είπε...

Ναι και σε μενα αρεσουν ολα αυτα.

Από Μηχανής Θεός είπε...

Για μένα, λέγοντας " Το μαύρο Φως του Απόλλωνα " μεταφράζεται σε μαυρό φως του φωτός...

ΦΩΣ + ΣΚΟΤΟΣ.. Το ΌΛΟΝ..




ΥΓ: Για να μην ξεχνιόμαστε, και εμένα μου αρέσουν πολύ όλα αυτά!!!

Penthesila είπε...

Θεε ειναι η σκοτεινη πλευρα του φεγγαριου...